زندگی با عاشـقی باشد صفـایش بیشتر            هر که عاشق شد خدا دارد هوایش بیشتر
دل که بی‌دلـدار شد دیگـر نـدارد آبـرو            شهرِ بی‌عاشق شود درد و بلایش بیشتر

عشق اصلا رزق را چندین برابر می‌کند            سائل عـاشق شود نان و نـوایش بیشتر
کعبۀ سیار یعنی قـلبِ هر کس که بُـوَد            آتش عـشق عـلـی و بـچـه‌هایش بیـشتر
بارها اثبات گشته دردهایش کمتر است            هر که شد یا مرتضی یا مرتضایش بیشتر

بـهـترین‌های جـهان، دلداده گان حـیدرند
آسـمـانـی‌هـا گـدای دودمــان حــیـدرنـد

این قبیله هر چه باشی سر به راهت می‌کنند            غم نخور از روسیاهی که نگاهت می‌کنند
هم در اینجا هم قیامت دستگیرت می‌شوند            کن غـلامی عـلی را پادشاهت می‌کـنند
پای این پرچم بمان اینها ثواب خویش را            روز محشر جانشین هر گناهت می‌کنند
هر چه می‌خواهی طلب کن از شهنشاه نجف            رو نزن بر غیر حیدر روسیاهت می‌کنند
مثل کعبه سینه چاک مرتضی باشی اگر            تا قیامت بر دو عالم قبله گاهت می‌کنند

این در و آن در نزن اصلا ندارد این زمین
تکیه گاهی مطمئن تر از امیرالمؤمنین

ذکر هر اعجاز علی و ذکر طوفان‌ها علی            نقـش سـربند تـمام مـرد مـیـدان‌ها علی
این که پیغمبر به سجده گفت علی، یعنی فقط            مهر تائید است بر سبحانَ سبحان‌ها علی
بر هـمه ادیـان بـنازد تا قـیامت دین ما            هست وقتی اولین مرد مسلـمان‌ها علی
مدعی‌های خلافـت قـرن‌ها قبل از شما            شد امیـرالمـؤمنـینِ کل دوران‌ها عـلـی
بس بُوَد در مدح و توصیفش همین یک افتخار            داشت مثل مصطفی گهواره جنبان‌ها علی

در صحابه کیست با احمد برادر جز علی
بود پرچم دست که، در روز خیبر جز علی

در غلامی‌ات خلاصه می‌شود آقا شدن            دشمنانت یک به یک محکوم بر رسوا شدن
تو همان هستی که ایمان بر وجودت داشتن            هست شرط لازم عیسی شدن، موسی شدن
عقل گم کرده به پیش معجزاتت دست و پا            وصف تو بالاتر از در فهم انسان جا شدن
قـل هـوالله احـد با تو مـجـسّـم می‌شـود            جز تو باشد کار که این قدر بی‌همتا شدن
آمدی اصلا در این دنیا به عشق فاطمه            لایق جـز تو نـباشد هـمسر زهـرا شدن

چه مقامی چه مقامی، شد جهان حیران تو
کیستی که فاطمه جان می‌کند قربان تو

مـور ناچـیزم پـناهـم ده سـلیـمان نجف            بی‌نظیرم کن علی جان مثل ایوان نجف
همدم ویران نشین‌ها، یک شبی بد بگذران            کـن مـرا آبــاد مـانـنـد بـیـابــان نـجـف
کاش بودم لایق آقا، می‌شدم همسایه‌ات            این جوان را پیر کرده درد هجران نجف
نیست این وادی اگر جنت، چرا فرموده‌اند            روح مومن بعد مردن هست مهمان نجف
شوق همسایگی‌ات هم صالح و هم هود را            مـثـل نـوح و آدم آورده بـیـابـان نجـف

مؤمنین را شیر میدان می‌کند این سرزمین
از نجـف آغـاز می‌گـردد قـیام اربعـین

ای عـلـی عـالـی اعـلا امـیر المـؤمنـین            حضرت حـلال مشکل‌ها امیرالمؤمنین
می‌شود ساعت به ساعت مشکل ما بیشتر            سیـدی انـظـر الـیـنـا یا امـیـرالمـؤمنین
ما گـرفـتاریم، ما درمـاندۀ درمـانـده‌ایم            ای پـنـاه بـی‌کـسی مـا امـیـر الـمـؤمنین
راه خانه هیچ، صاحب خانه را گم کرده‌ایم            الدخـیل، الغـوث ابـانـا یا امیرالمؤمنین
خسته هستیم از غروب جمعه‌های بی‌کسی            کن گـره از کار دنـیا وا امیرالـمؤمنین

چارۀ بیچارگی‌ها مهدی موعود توست
التـیـام درد دنیا مـهـدی موعـود توست